“Transformers: Yenilenlerin İntikamı”(Transformers:Revenge of the Fallen, 2009) mükemmele yakın görsel efektlerle renklendirilmiş aksiyon sahnelerine rağmen, sinemanın en önemli kısmı olan senaryo bölümünde sınıfta kalıyor. Felaket, uzaylı, savaş, aksiyon türlerine ait ne kadar klişe varsa sahip çıkan Transformers, 150 dakikalık süresi boyunca robotlar ve Megan Fox’tan oluşan bir görsellik dışında herhangi bir beklentisi
olanlar için inanılmaz sıkıcı bir film vaat ediyor.
İlk filmden hatırlayacağımız Sam Witwicky (Shia Laebouf), bu filmde üniversiteye başlar ve artık hayatında uzaylı robotların olmasını istememektedir, normal bir hayat arzulamaktadır. Oysa Amerikan ordusuyla birlikte çalışan Autobot’lar, dünyada hala var olan Deception’ların amacını ortaya çıkartır ve Sam’den yardım ister. Deceptionlar asırlar önce gömülen enerji kaynağına ulaşıp dünyayı yok etmeyi amaçlamaktadır. Autobot’ların bunu engelleme çabalarına Sam ve sevgilisi Mikaela da destek verirler.
Transformers, benzer filmlerde kullanılan klişelere sahip çıkarken, diğer pek çok filmde olduğu gibi Amerikan propagandası yapıyor. Yıllardır bir çok süperkahramanın Amerikalı olmasına alışmış bizler, bazı filmlerde de çizgifilmlerden ya da çizgiromanlardan tanıdığımız karakterleri Amerikan ordusu için çalışan birer asker olarak görmenin şaşkınlığını yaşıyoruz. Autobot’lar ortaya çıkmak ve yaşamak için Amerika’yı tercih ederken, üstüne üstlük Amerikan ordusunun kurduğu özel bir birliğin parçası olarak Deception’larla çarpışıyorlar.
Filmin başlarında, bir Deception’u yok etmek için düzenlenen sınırötesi bir operasyonu izliyoruz. İyi robotlar Amerika’yı tercih ederken, kötü robotlardan biri, son yıllarda ekonomisi ile Amerikayı tehdit eden, Çin’de ortaya çıkıyor. Bazı filmlerde bu Amerikan propagandası çok fazla belli etmeden, bilinçaltına hitap edilerek yapılırken, Transformers’da bu durum izleyicinin gözüne sokuluyor. Öyle ki film boyunca, dünyanın Amerika’dan ibaret olduğu mesajı izleyiciye aktarılıyor. Örneğin niyetleri dünyayı yok etmek olan kötü robotların saldırılarında, Deception’lardan birinin Amerikan bayrağını indirdiğini görüyoruz. Dünyanın sonunu engelleyebilecek tek ülke de, filmde tabi ki Amerika olarak gösteriliyor. Amerikan ordusu ve Autobot’lar omuz omuza terörist Deceptionlara karşı mücadele veriyorlar.
Transformers, Amerikan ideolojisine sahip çıkmanın yanısıra, dolaylı yollardan Obama karşıtı bir tavır takınarak, Amerika’daki muhafazakar ve milliyetçi politikalara destek çıkıyor. Filmde klasik iyi polis-kötü polis numarası kullanılırken, Obama hükümetini temsil eden bir görevli, Autobot düşmanı ve Deceptionlara Sam’i kurban edebilecek biri olarak sunulurken, kahraman Amerikan askeri, gerektiğinde hükümeti bile dinlemeden sınırötesi harekat düzenleyebilecek kadar vatansever, dünyayı kurtarmak için canını verecek kadar cesur olarak lanse ediliyor.
Filmi tüm bu gerici yönlerinin ve kısır senaryosunun dışında değerlendirebilecek kadar optimist olunabilirse, sunulan görsel şölenin keyfi belki sürülebilir. Autobotların efsane lideri Optimus Prime, Sam’in sadık dostu Bumblebee, General Motors’un yeni modeli Chevrole Volt’a dönüşen Jolt; Megatron, The Fallen, Sam’i baştan çıkartan Alice film boyunca birbirinden hareketli sahnelerin yaşanmasına neden oluyorlar. Ancak tüm bu görsel panayır, kötü bir senaryonun kurbanı oluyor. Bu kadar fazla robot karakterle ve bu kadar iyi efektlerle neler yapılabilirdi sorusunu ister istemez sorduran film, hayal kırıklığı yaratmaktan kurtulamıyor. Belki ideal sürede bir film olsa daha katlanılabilir olabilirdi, ancak 2 buçuk saatlik seyir süresince sıkılmamak imkansız.
Kimler İzlemeli?
- İlk filmi sevenler
- Birbirinden ilginç ve yeni robot karakterleri merak eden Transformers tutkunları
- Senaryo dert değil, aksiyon hız kesmesin yeter diyenler
Kimler İzlememeli?
- 150 dakikalık Amerikan propagandası izlemek istemeyenler
Salı Tem. 07, 2009 8:53 am